ΔΡΥΜΟΙ
Στην Ελλάδα η οριοθέτηση Εθνικών Δρυμών, δηλαδή περιοχών φυσικού πλούτου προστατευμένων από κανονισμών του κράτους είναι χαρακτηριστικό που ξεκίνησε να εδραιώνεται από την δεκαετία του 1950. Το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από έντονες εναλλαγές οικοστημάτων και βιότοπων. Σχεδόν το πέντε τοις εκατό της ελληνικής ακτογραμμής αποτελείται από οικολογικά ευαίσθητους υγροβιότοπους, κυρίως σε περιοχές που βιώνουν την ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού.
Στην Ελλάδα έχουν κυρηχθεί δέκα περιοχές ως Εθνικοί δρυμοί:
Εθνικός δρυμός Λευκών Ορέων (Σαμαριάς)
Εθνικός δρυμός Πίνδου (Βάλια Κάλντα)
Δείγμα πολιτισμού και σωστής αντιμετώπισης του περιβάλλοντος αποτελεί η θεσμοθέτηση εθνικών δρυμών καθώς με τον τρόπο αυτό προστατεύονται σπάνια και υπό εξαφάνιση είδη φυτών αλλά και ζώων. Παράλληλα, οι περιοχές αυτές αποτελούν σημεία προσέλκυσης τουριστών όπου με ελεγχόμενο τρόπο δίνεται η δυνατότητα να ενημερωθούν για την χλωρίδα αλλά και την πανίδα της περιοχή
Ανάμεσα στα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εθνικοί δρυμοί είναι τόσο ο περιορισμένος αριθμός τους αλλά και η απροσδιόριστη έκταση της περιφερειακής τους ζώνης. Η χώρα μας διαθέτει τεράστιο φυτικό και ζωικό πλούτο που χρήζει κρατικής μέριμνας και εντατικής προστασίας. Οι υπάρχοντες εθνικοί δρυμοί δεν αρκούν. χρειάζεται η δημιουργία νέων ώστε να διασωθεί η σπάνια πανίδα και χλωρίδα της χώρας μας. Επίσης, στους περισσότερους από τους αναγνωρισμένους εθνικούς μας δρυμούς δεν έχει αναγνωριστεί η περιφερειακή ζώνη, με αποτέλεσμα οι καταπατήσεις εδαφών και οι αυθαιρεσίες να γίνονται ανεξέλεγκτα. Παράλληλα ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι η ελλιπής φύλαξη, καθώς οι τεράστιες εκτάσεις σε συνδυασμό με το δύσβατο των περιοχών σε πολλές περιπτώσεις καθιστούν πολύ δύσκολη την περιφρούρηση τους. Λόγω της ελλιπούς φύλαξης οι κυριότερες συνέπειες είναι το παράνομο κυνήγι άγριων ζώων, και η αλιεία με αθέμιτα μέσα, η παράνομη ξύλευση σπάνιων ειδών δέντρων, αλλά και η παράνομη βόσκηση κοπαδιών σε προστατευόμενες εκτάσεις.
`Aλλα προβλήματα είναι η οικοπεδοποίηση δασικών εκτάσεων των εθνικών δρυμών, η γειτνίαση ορισμένων (λ.χ. Πάρνηθας και Σουνίου) με αστικά ή παραθεριστικά κέντρα σε συνδυασμό με την ελλιπή κρατική προστασία ωθούν πολλούς ιδιώτες στην ανέγερση πολυτελών κατοικιών, συνοικισμών κ.λπ. μέσα στα όρια των δρυμών. Επίσης η παράνομη επέκταση γεωργικών εκτάσεων και η διεκδίκηση μέρους των εδαφών των εθνικών δρυμών για βοσκότοπους βάσει επίσημων εγγράφων από την εποχή της Τουρκοκρατία.
